Σκεψεις προ των εκλογων της 16/9/2007, παρακολουθωντας την προεκλογικη κινηση...
Κάποιες στιγμές η νεοελληνική πραγματικότητα με αιφνιδιάζει. Και κατόπιν με εξοργίζει... Ο πρόσφατος “γρίφος” που μου έθεσε είναι οι μόλις ανακοινωθείσες λίστες των υποψηφίων των κομμάτων για τις εκλογές της 16ης Σεπτεμβρίου. Υπέθετα –αφελώς απ’ ό,τι αποδεικνύεται- ότι οι επιτροπές των κομμάτων που εγκρίνουν τις λίστες ελέγχουν σχολαστικά τα προσόντα και το βιογραφικό των υποψηφίων τους. Οτι δεν προκρίνουν κάποιον ο οποίος δεν έχει καμμία άξια λόγου πορεία στο επαγγελματικό του αντικείμενο, μακρόχρονη και επιτυχημένη δράση σε κοινωνικά προβλήματα.
Με ποιο σκεπτικό κάποιος που δεν έχει από πρώτο χέρι γνώση της πραγματικότητας θα κληθεί να αποφασίσει για σοβαρά θέματα που άπτονται του μέλλοντός μου; Κάποιος που δεν έχει εργασθεί σοβαρά και όχι στα χαρτιά, θα μιλήσει για τις πολιτικές μείωσης της ανεργίας; Διάφοροι γόνοι οι οποίοι μετά το πανεπιστημιακό τους πτυχίο (εάν το κατάφεραν και αυτό) “αποφάσισαν” ότι είναι έτοιμοι να προσφέρουν σε εθνικό επίπεδο; Μη έχοντας καμμία εμπειρία από πραγματικές συνθήκες ζωής, αγώνα και έντασης για κάτι δημιουργικό, ξενυχτιού πάνω από προβλήματα, ευρύτερης γνώσης και εμπειρίας έξω από τα στενά ελληνικά σύνορα θα επικυρώσουν προγράμματα, δράσεις, οικονομικά πλάνα για ολόκληρη τη χώρα και τους κατοίκους της; Πως διανοείται κάποιος ο οποίος δεν έχει ενταχθεί ποτέ στην παραγωγική διαδικασία για ικανό χρόνο ώστε να δύναται να έχει και άποψη, να ζητά την ψήφο μας για μέλος του Κοινοβουλίου; Πως διανοείται ένα συντεταγμένο κόμμα να εμπαίζει τους πολίτες προωθώντας κάποιον άκαπνο πολιτικάντη των διαδρόμων; Ολοι αυτοί που χάζευαν στα πανεπιστήμια και τους χλευάζαμε καθώς η μόνη τους δραστηριότητα ήταν η κομματική οργάνωση, γράφοντας στα παλιά τους τα παπούτσια κάθε τι περιείχε κόπο, που δεν διανοήθηκαν πολλοί να μπουν στον επαγγελματικό στίβο (με τι προσόντα άλλωστε;) αλλά να βολευτούν κάπου γύρω από τις κομματικές τους γνωριμίες, όλοι αυτοί έχουν βρεθεί να μας “κυβερνήσουν”! Υποψήφιοι βουλευτές, κατά βάση ανεπάγγελτοι, με ανύπαρκτη ουσιαστική γνώση που να έχει προκύψει με κόπο και ιδρώτα σε κάποιον στίβο (επαγγελματικό, κοινωνικό, ακαδημαϊκό, κάτι τέλος πάντων) και ανύπαρκτη ουσιαστικά άποψη για ο,τιδήποτε παρά μόνον την κομματική πιπίλα, επιλέγονται από τις επιτροπές των κομμάτων τους με βάση τα ...κουκιά και τους εσωκομματικούς διαγκωνισμούς. Τέλεια! Η καλύτερη συνταγή για ένα κοινοβούλιο έτοιμο για ...παραγωγική θητεία 4 ετών. Παρεπιπτόντως, στην αρχαία Αθήνα υπήρχε και ηλικιακό όριο για την ανάληψη κάποιων αξιωμάτων.
Οπως και ο συμπαθής κατά τα άλλα – λέμε τώρα- κ. Νίκος Αλιάγας, ο οποίος εμφανίστηκε σε κεντρικό δελτίο μεγάλου καναλιού μεσούσης της πύρινης τραγωδίας, μαυρισμένος και ξεκούραστος από τις διακοπές του στη Μύκονο και άλλα κοσμικά θέρετρα, να “λυπηθεί” οn-air κι αυτός για τους δυστυχείς και άμοιρους συμπολίτες του...
Με ποιο σκεπτικό κάποιος που δεν έχει από πρώτο χέρι γνώση της πραγματικότητας θα κληθεί να αποφασίσει για σοβαρά θέματα που άπτονται του μέλλοντός μου; Κάποιος που δεν έχει εργασθεί σοβαρά και όχι στα χαρτιά, θα μιλήσει για τις πολιτικές μείωσης της ανεργίας; Διάφοροι γόνοι οι οποίοι μετά το πανεπιστημιακό τους πτυχίο (εάν το κατάφεραν και αυτό) “αποφάσισαν” ότι είναι έτοιμοι να προσφέρουν σε εθνικό επίπεδο; Μη έχοντας καμμία εμπειρία από πραγματικές συνθήκες ζωής, αγώνα και έντασης για κάτι δημιουργικό, ξενυχτιού πάνω από προβλήματα, ευρύτερης γνώσης και εμπειρίας έξω από τα στενά ελληνικά σύνορα θα επικυρώσουν προγράμματα, δράσεις, οικονομικά πλάνα για ολόκληρη τη χώρα και τους κατοίκους της; Πως διανοείται κάποιος ο οποίος δεν έχει ενταχθεί ποτέ στην παραγωγική διαδικασία για ικανό χρόνο ώστε να δύναται να έχει και άποψη, να ζητά την ψήφο μας για μέλος του Κοινοβουλίου; Πως διανοείται ένα συντεταγμένο κόμμα να εμπαίζει τους πολίτες προωθώντας κάποιον άκαπνο πολιτικάντη των διαδρόμων; Ολοι αυτοί που χάζευαν στα πανεπιστήμια και τους χλευάζαμε καθώς η μόνη τους δραστηριότητα ήταν η κομματική οργάνωση, γράφοντας στα παλιά τους τα παπούτσια κάθε τι περιείχε κόπο, που δεν διανοήθηκαν πολλοί να μπουν στον επαγγελματικό στίβο (με τι προσόντα άλλωστε;) αλλά να βολευτούν κάπου γύρω από τις κομματικές τους γνωριμίες, όλοι αυτοί έχουν βρεθεί να μας “κυβερνήσουν”! Υποψήφιοι βουλευτές, κατά βάση ανεπάγγελτοι, με ανύπαρκτη ουσιαστική γνώση που να έχει προκύψει με κόπο και ιδρώτα σε κάποιον στίβο (επαγγελματικό, κοινωνικό, ακαδημαϊκό, κάτι τέλος πάντων) και ανύπαρκτη ουσιαστικά άποψη για ο,τιδήποτε παρά μόνον την κομματική πιπίλα, επιλέγονται από τις επιτροπές των κομμάτων τους με βάση τα ...κουκιά και τους εσωκομματικούς διαγκωνισμούς. Τέλεια! Η καλύτερη συνταγή για ένα κοινοβούλιο έτοιμο για ...παραγωγική θητεία 4 ετών. Παρεπιπτόντως, στην αρχαία Αθήνα υπήρχε και ηλικιακό όριο για την ανάληψη κάποιων αξιωμάτων.
Οπως και ο συμπαθής κατά τα άλλα – λέμε τώρα- κ. Νίκος Αλιάγας, ο οποίος εμφανίστηκε σε κεντρικό δελτίο μεγάλου καναλιού μεσούσης της πύρινης τραγωδίας, μαυρισμένος και ξεκούραστος από τις διακοπές του στη Μύκονο και άλλα κοσμικά θέρετρα, να “λυπηθεί” οn-air κι αυτός για τους δυστυχείς και άμοιρους συμπολίτες του...
No comments:
Post a Comment